bugün canım kızım ceylin yağmurum 10 günlük oldu bile..günler nasılda hızlı bir şekilde geçiyor anlayamıyorum aslında..hamileyim derken şimdi 10 günlük bir meleğim var yanımda şu an uyuyan..dün göbeği düştü bitanemin çok ama çok sevindik kurtulduk karnındaki mandalından..kızımızı henüz yıkamadık göbeği düştükten 2 gün sonra yıkayacağız inşallah..şimdilik alkolle temizliğini yapıyoruz.kızım cok mızmız bir cocuk değil allaha şükür memeye cok ama cok düşkün ve beni yalancı meme yerine koyuyor ..:-))agzından cıkarınca basıyor yaygarayı ...uykusuz gecelerimiz oluyor bazen bazende uyuyor günügününe tutmuyor..sanırım 40 cıkasıya kadar böyle olacak gibi..memnunum ben herseyden kızım bizim herşeyimiz.canımız kanımız hayatımız anlam kazandı kızımızla ...evettt doğum hikayemize gecelim...
16 aralık gecesi saat 2.00 gibi yattım hep dua ettim bi ara uyumusum saatin calmasına uyandım..saat 5 olmustu hemen giyindik 5.30 evden cıktık 6.00 da hastanedeydik..yatıs işlemlerim yapıldı odamıza cıkarıldık ..odamıza cıktıktan sonra hemşireler geldiler ve giymem için yeşil amleiyet kıyafeti getirdiler.giyindim ve yataga yattım..nst ye baglayacagız dediler..nst makinası geldi kat hemşireleri karnımı actılar ve o an olan oldu...ne oldu derseniz hemşireler bebeğin kalp atışını bulamadılar allahım kafayı yiyecegim yok yokk...kalbim güm güm atıyor ne oldu diyorum bişey demiyorlar biz bir ebeyi çağıralım diyorlar ve ebe geliyor..ama korkudan öleceğim..allahım diyorum bebeğime bişey mi oldu ya bişey olursa ne yaparım ben....megersem kat hemşireleri cihazın bir ayarı varmıs onu yapmamıslar ebe hemen geldi kızımın kalp atıslarını buluverdi..ama o ana kadar yasadıgım korkuyu amelıyat masasında yasamamısımdır öldüm öldüm dirildim..sonra kızımın pıt pıt kalp atısını duydum ve allaha şükür dedim...
saat 7 gibi beni ameliyathaneye indirdiler..herkesle vedalastım ama cok kötü oldum ömer beni ameliyathanenin kapısına kadar götürdü ve sonra dediler buraya kadar aldılar beni içeri ..ve kaldım tek başıma...ameliyathaneye girdim buz gibiydi ışıkların altındaydım..bir yandan serum takılıyor diğer yandan makineye baglıyorlardı beni..yaklasık 7-8 kişi vardı hazırlandım doktorumu bekledim..15 dakika kadar bekledikten sonra doktorum geldi..konustuk..daha sonra içime ılk bişey akıverdi kapattım gözlerimi anlasımki narkoz veriliyor...ve sonrası....ömer benimle konusmus uykum var demişim hatırlamıyorum daha sonra odama cıkarıldım ama hala narkozun etkisindeyim ve kızımı sordum kaç kilo dogdu dedim tabiki ben hariç herkes görmüş ceylin yagmuru ...sonra kızımla buluştuk ve mutlu son....canım kızım hep kucagımda uyudu...ilk gün zordu ama cok agrım yoktu sadece lavaboya kalkarken bayagı basım döndü ikinci günde duşa soktular beni ve kuaför geldi acıbadem hastanesinin dogum yapanlara hediyesiymiş..güzelce yıkandım ameliyat yerindeki bandaj çözüldü dikişim yok estetik oldum..güzelce sacıma düz fön cektirdim giyindim ve yürümeye başladım..3. günde öğleden sonra cıktık hastaneden 2 kişi başlayan yolculuğumuza 3kişi olarak döndük..sezaryenden cok korkardım ama hiçde korktuğum kadar olmadı..narkozdan cıkmam cok uzun sürmedi..cok agrım sızımda olmadı..tabiki herşeyin normali güzel ama sezeryanda kötü değil yani..zaten insan yavrusunu görünce agrı sızı kalmıyor...canım yavrum için herşeye razıyım ben..öyle güzel bir duyguymuş ki annelik rabbim herkese göstersin..kızımı böyle içime sokasım geliyor o küçük parmaklarını ayaklarını yiyesim geliyor..zor tutuyorum kendimi ..canım kızım şuan uyuyor..uyudugu zaman gündüzleri özlüyorum kızımı gidiyorum uyurken bakıyorum...canım yavrum benim...şimdilik havadisler bunlar yakında artık kızımla burdayız...
